Γονείς! Ακούστε αυτό το τραγουδάκι μέχρι το τέλος...

Από Kikka

 


Γονείς! Ακούστε αυτό το τραγουδάκι μέχρι το τέλος...
Το παιδί σας, έχει κάτι να σας πει...
Είναι το τραγούδι του βιβλίου μου "Ανορεκτικά Όνειρα" και πρέπει να το ακούσουν όσοι μεγαλώνουν παιδιά...
Στο τέλος υπάρχει μια δική μου απαγγελία με βαθιά μηνύματα ❤
Στίχοι-Μουσική: Κίκκα Ουζουνίδου
Φωνή: Δέσποινα Λυναίου
Απαγγελία: Κίκκα Ουζουνίδου
Παραγωγή-Ενορχήστρωση: Κώστας Ζούνζουρας







Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Λίγο θα πέφτεις μα θα σηκώνεσαι...

Από
Εικόνα
Ξεχνιούνται τα ψυχικά τραύματα; Όχι! Κάθετα όχι! Πως είναι δυνατόν η ψυχή να ξεχάσει; Πως μπορεί η μνήμη να σβήσει όσα κάποτε την στοίχειωσαν; Μπορούμε όμως να μάθουμε να μην τα αφήνουμε να επηρεάζουν την ζωή μας! Όπως ένα σπασμένο πόδι... Το τραύμα είναι εκεί και με κάθε αλλαγή καιρού, στο θυμίζει! Όμως και τι μ'αυτό; Λίγο κουτσαίνεις μα συνεχίζεις! Και κάθε βήμα με τον καιρό γίνεται όλο και πιο δυνατό! Όλο και πιο σίγουρο! Άνθρωποι με τσακισμένο όλο τους το κορμί και τους βλέπεις αγωνίζονται! Προσπαθούν να παίξουν, να δουλέψουν, να χαρούν, να κατακτήσουν τα όνειρα τους! Πόσο θαυμάζω αυτούς του ανθρώπους! Πόσα έχουν να μας διδάξουν! Έτσι είναι και η ψυχή μας! Μαθαίνει να προσαρμόζεται ακόμα και αν είναι τσακισμένη! Θέληση θέλει και πείσμα! Λίγο θα πέφτεις μα θα σηκώνεσαι. Λίγο θα απελπίζεσαι μα θα ονειρεύεσαι ξανά! Ναι ξανά και ξανά και ας μην γίνονται όλα τα όνειρα αληθινά! Κάποιο μπορεί μια μέρα να γίνει και τότε θα σου αξίζει, γιατί θα το έχεις προσπαθήσει! #Ανορεκτικ
Διαβάστε περισσότερα

Οι φωνές των γονιών δεν πρέπει να καλύπτουν τις φωνές των παιδιών...

Από
Εικόνα
Παιδάκια στη μέση να υποφέρουν από τις φωνές των γονιών... Από τα decible που δεν μπορούν να διαχειριστούν... Και πάνω σε αυτό ακριβώς το σημείο, γεννιούνται οι ανασφάλειες και οι φοβίες... Ναι! Έτσι γίνεται ένα παιδάκι ανασφαλή... Όταν βλέπει τους γονείς του να τσακώνονται γεμάτοι έχθρα... Και η παιδική ανασφάλεια δύσκολα φεύγει...Δύσκολα ενηλικιώνεται... Ναι! Έτσι ένα παιδάκι γεμίζει φοβίες... Από αυτά που ακούει και από αυτά που βλέπει... Τους τρελαίνουμε το μυαλουδάκι με τις φασαρίες μας...Γιατί? Τα ματάκια τους γίνονται τεράστια από το φόβο...Γιατί? Τα βράδια τα κάνουμε να κλαίνε κρυφά στο μαξιλάρι τους...Γιατί? Πως να καταφέρουν να τα διαχειριστούν? Ούτε εμείς μπορούσαμε! Θυμάστε? Φίλοι μου...Οι φωνές των γονιών δεν πρέπει να καλύπτουν τις φωνές των παιδιών...Κρατήστε το αυτό σαν φυλακτό  <3 Αποκτήστε το βιβλίο μου "Ανορεκτικά Όνειρα" στέλνοντας μου απλά ένα μήνυμα στη σελίδα μου στο Facebook!
Διαβάστε περισσότερα