Ανορεκτικά Όνειρα - Κίκκα Ουζουνίδου

Ως παιδί έφαγα πάρα πολλές τιμωρίες... Πλήρωσα για όλα τα παιδικά μου λάθη λες και έπρεπε να γεννηθώ με την γνώση ενός ενήλικα... Για τους καλούς βαθμούς που δεν έφερα στο σπίτι! Για το ρούχο που χάλασα πέφτοντας! Για τον θόρυβο που έκανα παίζοντας! Για τα χέρια που δεν έπλυνα όταν γύρισα από έξω! Κάθε λάθος και μια τιμωρία... Κάθε παιδική ανυπακοή και ένα καψόνι... Και τώρα που μεγάλωσα το βλέπω γύρω μου ξανά! Λες και ένα παιδί μπορεί να μάθει μόνο αν τιμωρηθεί... Άμα πέσεις από το ποδήλατο, θα φας ξύλο! Άμα δεν πλύνεις τα χέρια σου, δεν θα φας μέχρι το βράδυ! Άμα τρυπήσεις την μπλούζα σου, δεν θα σου αγοράσω άλλη ποτέ! Άμα δεν γράψεις καλά στο τεστ, δεν θα βγεις έξω για ένα μήνα! Τις τιμωρίες δεν τις καταλάβαινα ούτε ως παιδί ούτε ως ενήλικας. Πάντα πίστευα πως υπάρχει άλλος τρόπος για να μάθουμε σε ένα πλασματάκι τι επιτρέπετε και τι όχι! Η τιμωρία λύνει το πρόβλημα προσωρινά και ποτέ σε βάθος! Σε βάθος μένει μόνο η αντίδραση και τα κατάλοιπα! Προκαλεί στο παιδί απλά φόβο και δεν το

Σπουδαία η συντροφικότητα! Να απλώνεις το χέρι όταν βυθίζεσαι και να ξέρεις πως ο σύντροφός σου θα είναι εκεί να σε τραβήξει... Να μοιράζεσαι μαζί του τη χαρά, τα δύσκολα και τα ακόμα πιο δύσκολα... Να κοιμάσαι ζεστά τα βράδια και να ξυπνάς χαμογελώντας... Να μπορείς να βλέπεις στον άλλον την ομορφιά, μέσα σε τόση ασχήμια γύρω μας... Να μοιράζεσαι και να μη σου λείπει το κομμάτι που δίνεις! Σπουδαία η συντροφικότητα! Τυχερά τα παιδιά που μεγαλώνουν με συντροφικούς γονείς... Γεμίζουν με όμορφες αναμνήσεις και μαθαίνουν από νωρίς να ξεχωρίζουν την αγάπη! Μαθαίνουν από νωρίς να σέβονται τον εαυτό τους και ταλαιπωρούνται λιγότερο μεγαλώνοντας! Σπουδαία η συντροφικότητα! Μα θέλει και θυσίες... Θέλει να κάνεις πίσω σε αυτά που μπορείς αλλά και να βάζεις όρια σε αυτά που δεν θέλεις να χάσεις... Σπουδαίο να φτάνεις μέχρι το τέλος και να έχεις χορτάσει από αγάπη...   Κίκκα Ουζουνίδου Ανορεκτικά Όνειρα Αποκτήστε το βιβλίο μου "Ανορεκτικά Όνειρα" στέλνοντας μου απλά ένα μήνυμα στη σελίδ

  Γονείς! Ακούστε αυτό το τραγουδάκι μέχρι το τέλος... Το παιδί σας, έχει κάτι να σας πει... Είναι το τραγούδι του βιβλίου μου "Ανορεκτικά Όνειρα" και πρέπει να το ακούσουν όσοι μεγαλώνουν παιδιά... Στο τέλος υπάρχει μια δική μου απαγγελία με βαθιά μηνύματα  ❤ Στίχοι-Μουσική: Κίκκα Ουζουνίδου Φωνή: Δέσποινα Λυναίου Απαγγελία: Κίκκα Ουζουνίδου Παραγωγή-Ενορχήστρωση: Κώστας Ζούνζουρας Αποκτήστε το βιβλίο μου "Ανορεκτικά Όνειρα" στέλνοντας μου απλά ένα μήνυμα στη σελίδα μου στο Facebook!

Μάνα... Και να μαγειρέψει και να βάλει πλυντήρια και να σιδερώσει και να καθαρίσει και να μαζέψει τα κρεβάτια... και να πάει το παιδί στο σχολείο και να πάει στην εργασία της και να γυρίσει στην ώρα της και να φέρει το παιδί από το σχολείο και να ακούσει τα παράπονα από το δάσκαλο... και να πάει να ψωνίσει και να στρώσει το τραπέζι και να μαζέψει το τραπέζι και να διαβάσει το παιδί και να βγάλει το σκύλο βόλτα και να καθαρίσει το κλουβί με το παπαγαλάκι και να παίξει με το παιδί που βαρέθηκε στο σπίτι... και μέσα σε όλα αυτά και να βάψει και τα νύχια της και να χτενίσει τα μαλλιά της και να είναι όμορφη και να θυμάται πως είναι και γυναίκα... Μάνα... και να είναι και ψυχολόγος και να συμβουλεύει και να είναι ψύχραιμη και να ξέρει πως να φερθεί σε κάθε περίπτωση και να μην έχει δικά της ψυχολογικά... και να κρατάει τα νεύρα της και να μην δείχνει την κούραση της και να δίνει θάρρος και να ξέρει που να λέει ΝΑΙ και που να λέει ΟΧΙ... και να έχει την ευθύνη και να μην έχει βοήθεια και να

Ευλογημένα χεράκια παιδιών να κρατάνε τόσο τρυφερά το βιβλίο σου! Αξία ανεκτίμητη... Όταν έγραφα αυτό το βιβλίο, είχα στην ψυχή μου ένα πράγμα! Πως αν κατάφερνε έστω και μία ψυχή να σωθεί, θα άξιζε αυτό το ξεμπρόστιασμα της ζωή μου... Και τώρα βλέπω τόσους ανθρώπους με διάφορα προβλήματα ο καθένας, από κάθε γωνιά της Ελλάδας και όχι μόνο, να παίρνουν δύναμη, θάρρος, να αναγνωρίζουν τα λάθη του ς, να γεφυρώνουν σχέσεις, να προσπαθούν για ένα καλύτερο παρόν... Πόση ευλογία Θεέ μου μου φύλαγες! Πόσο γεμάτη νιώθω, που ξέρω πια πως αυτή η δίχως ντροπή ομολογία μου, δεν βοήθησε μόνο μία ψυχή αλλά τόσες πολλές... Ευχαριστώ για κάθε μήνυμα που μου γράφετε και για κάθε κρυφό πόνο που μου εμπιστεύεστε... Να ξέρετε πως τα γράφω όλα σε ένα μεγάλο τετράδιο που θα το κρατήσω για φυλακτό μου, μέχρι το τέλος...  <3   Κίκκα Ουζουνίδου Ανορεκτικά Όνειρα Αποκτήστε το βιβλίο μου "Ανορεκτικά Όνειρα" στέλνοντας μου απλά ένα μήνυμα στη σελίδα μου στο Facebook!

" Δεν ξέρεις πως είναι να έχεις παιδί... " Μια έκφραση που την ακούω τόσο συχνά και που σίγουρα την έχετε ακούσει και πολλοί από εσάς! Την έχω ακούσει σε τυχαίες συζητήσεις στο δρόμο, από φίλους, συναδέλφους, συγγενείς... Είναι μια έκφραση που την χρησιμοποιούν οι γονείς προς αυτούς που δεν έχουν ή που δεν θα κάνουν ποτέ παιδιά! Σαν να θέλουνε να τους δείξουν ότι είναι ανώριμοι, ότι δεν έχουν ευθύνες και υποχρεώσεις... Σαν να θέλουνε να τους πούνε πως αυτοί δεν κουράζονται, δεν έχουν προβλήματα, δεν παλεύουν με το άγχος και την καθημερινότητα... Άραγε έχουμε σκεφτεί καθόλου πόσο άσχημη έκφραση είναι αυτή; Πόσο προσβάλει και πικραίνει; Περνάει άραγε από το μυαλό μας πως σε αυτόν που την λέμε, μπορεί να μην κατάφερε να γίνει γονιός όσο και αν το πάλεψε; Μπορεί να μην επέτρεψε στον εαυτό του να γίνει γονιός για εσωτερικούς, δικούς του λόγους; Μπορεί να μην βρήκε τον κατάλληλο άνθρωπο για να δημιουργήσει οικογένεια; Περνάει άραγε από το μυαλό μας, πως αυτός τελικά ο άτεκνος άνθρω

Το παγόβουνο του θυμού... Ναι αυτό είναι ο θυμός! Ένα παγόβουνο, από το οποίο βλέπουμε μόνο την κορυφή του, ενώ στην βάση του κρύβονται όλες οι αιτίες! Βλέπουμε έναν άνθρωπο με θυμό και αμέσως τον κατατάσσουμε στους κακούς ανθρώπους... Όμως... Αν τον κοιτούσαμε με τα μάτια της αγάπης! Αν του δίναμε χρόνο να τον καταλάβουμε! Αν τον παρατηρούσαμε λίγο καλύτερα! Μόνο πόνο θα νιώθαμε για εκείνον, γιατί αυτά που τον πόνεσαν, έχτισαν έναν τεράστιο θυμό σαν ασπίδα προστασίας... Πίσω από τον θυμό υπάρχει μεγάλη μοναξιά και θλίψη... Είναι οι άνθρωποι που τους άγχωσαν, όταν έπρεπε να τους μεγαλώσουν με ηρεμία... Που τους προσέβαλαν, όταν έπρεπε να τους πούνε μπράβο... Που τους ντρόπιασαν, όταν έπρεπε να τους προστατέψουν... Που τους απέρριψαν, όταν έπρεπε να τους φωνάξουν " εδώ είμαι! " Που τους άφησαν να απογοητευτούν, όταν έπρεπε να τους πούνε " δεν πειράζει, συνέχισε! " Πίσω από τους θυμωμένους ανθρώπους, είναι τα παιδιά που μεγάλωσαν με τραύματα... Και φεύγει ο θυμός; Μόν

" Μη μου αγοράζεις όλα τα πράγματα που ήθελες να έχεις όταν ήσουν μικρός. Μάθε μου τα πράγματα που θα ήθελες να είχες μάθει μεγαλώνοντας! " Τώρα που μεγαλώσαμε τι είχε τελικά την μεγαλύτερη αξία; Το παιχνίδι που μας αγόρασαν ή το παιχνίδι που δεν είχαν χρόνο να παίξουν μαζί μας; Το κινητό που μας πήραν δώρο για να "μιλάμε" ή που δεν πρόσεξαν ποτέ, το πόσο σιωπηλοί ήμασταν μέσα μας; Τα φιρμάτα αθλητικά παπούτσια που μας έφεραν στα γενέθλια ή που δεν έτρεξαν ποτέ μαζί μας, γιατί πάντα ήταν κουρασμένοι; Η τεράστια οθόνη που μας έφεραν για να βλέπουμε παιδικά ή που δεν κάθισαν ποτέ μαζί μας, για να δούμε όλοι μαζί μια ταινία; Το ποδήλατο που μας αγόρασαν ή που δεν μας έμαθαν να σηκωνόμαστε όταν πέφτουμε και να σκουπίζουμε τις πληγές; To ρολόι που μας πήραν ή που δεν μας έμαθαν την πραγματική αξία του χρόνου; Tα "άγρια" παιδικά που μας άφηναν να βλέπουμε γιατί γκρινιάζαμε ή που δεν κατάλαβαν το θυμό που είχαμε μέσα μας; Τώρα πια μεγαλώσαμε και ξέρουμε πολύ καλά

Χώρισες... Δεν ήταν σε αυτά που ονειρεύτηκες, το ξέρω! Κανείς δεν ονειρεύεται κάτι τέτοιο... Αλλάζουν οι συνθήκες, αλλάζουμε εμείς, αλλάζει ο σύντροφος μας... ...και μέσα στις τόσες αλλαγές, δεν θέλουμε; Δεν προλαβαίνουμε να προσαρμοστούμε; Λίγο το εγώ μας; Λίγο τα θέλω μας που έχουν αλλάξει; Λίγο τα απωθημένα μας; Λίγο όλα μαζί ίσως... Και κάπως έτσι έρχεται ο χωρισμός και ταράζονται οι ισορροπίες για όλους. Γιατί καμία αλλαγή δεν είναι εύκολη για κανέναν! Σε αυτήν την πολύ δύσκολη κατάσταση έχουν ευθύνες και οι δύο! Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο μα έφταιξαν και οι δύο... Υπάρχει όμως ανάμεσά τους και ένας αθώος! Ένας που δεν έκανε το παραμικρό σφάλμα και θα πληρώσει το μεγαλύτερο τίμημα... Τα παιδιά σου! Αυτές οι μικρές αθώες ψυχούλες, που θα κουβαλάνε για πάντα το στίγμα μιας χωρισμένης οικογένειας. Θέλω να σου πω ένα πράγμα. Όχι επειδή είμαι πιο έξυπνη αλλά επειδή είμαι ένα παιδί μιας τέτοιας οικογένειας, που κουβαλάω αυτό το στίγμα για πάνω από 20+ χρόνια... Μόνο με αυτό το δι

Τα παιδιά είναι σαν τα λουλούδια! Κάποια ανθίζουν και κάποια μαραίνονται... Άλλο λουλουδάκι θέλει σκιά και άλλο ήλιο. Κάποια θέλουν πολύ νερό και άλλα καταστρέφονται από το πολύ νερό. Άλλα θέλουν να ζήσουν στην ίδια γλάστρα και άλλα πρέπει να τα μετακινείς συνέχεια για να μην μαραθούν... Το κάθε λουλούδι έχει τις δικές του ανάγκες για να μπορέσει να ανθίσει και να μοσκοβολήσει ο τόπος από το άρ ωμά του. Έτσι και το κάθε παιδάκι! Κανένα δεν είναι ίδιο με το άλλο! Ούτε καν τα αδέρφια δεν μοιάζουν πολλές φορές μεταξύ τους. Ακούω πολύ συχνά τη φράση " μα ότι έκανα για τον μεγάλο έκανα και για τον μικρό. Γιατί ο μικρός είναι έτσι?" Μα δεν υπάρχει συνταγή που να πετυχαίνει, γιατί το κάθε πλασματάκι είναι μοναδικό. Το ένστικτο του γονιού είναι αυτό που θα ξέρει τι να δώσει και τι να μη δώσει στο κάθε παιδί! Υπάρχουν παιδιά που θέλουν θάρρος και άλλα που έχουν υπέρμετρο θάρρος.... Κάποια άλλα είναι ντροπαλά και κάποια άλλα είναι τόσο άνετα, που αγγίζουν τα όρια της αγένειας... Άλλα ε

Οι άνθρωποι που έχουμε άσχημο παρελθόν, αναζητούμε διαρκώς να ξεφύγουμε από αυτό... Να πάψουμε να το θυμόμαστε...Να σταματήσει να επηρεάζει τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας...Τις σχέσεις μας... Ένας διαρκής αγώνας με τον ίδιο μας τον εαυτό... Μέχρι το τέλος... Ένας είναι ο τρόπος για να βγούμε πραγματικοί νικητές! Ναι, ένας... Δεν πήρα θάρρος, αλλά θα δώσω αυτοπεποίθηση σε όλα τα αδύναμα πλάσματα που θα περάσουν από την ζωή μου! Δεν πήρα ασφάλεια, αλλά θα δώσω σιγουριά στο πάτημα του διπλανού μου! Μεγάλωσα με θλίψη και μελαγχολία, αλλά θα γίνω κλόουν για να μοιράσω χαμόγελα! Έζησα με φόβο, αλλά θα σπείρω την ελπίδα! Μου δίδαξαν να μισώ τον σύντροφό μου, αλλά εγώ θα του προσφέρω αγάπη! Δεν άκουσα το μπράβο που ήθελα, αλλά θα το πω σε κάθε παιδί και σε κάθε ενήλικα που το έχει ανάγκη! Στα αφτιά μου υπήρχε πάντα ένα "μη", αλλά το στόμα μου θα λέει πάντα ένα "τόλμα!" Έτσι κόβουμε το νήμα με το παρελθόν... Έτσι βγαίνουμε νικητές και έτσι γαληνεύει η ψυχή! Όταν απ