Σε κάποιους η ζωή τα δίνει όλα τόσο απλόχερα κι όμως ζουν μέσα στη θλίψη...
Τους χαρίζονται ευλογίες, χωρίς να τις δίνουν τις αξίες που τις πρέπει...
Έχουν δεκάδες λουλούδια στον κήπο τους και θυμώνουν με το ένα που τους μαράθηκε...
Το χειμώνα έχουν την άνεση να μην κρυώνουν και όμως οι καρδιές τους είναι παγωμένες...
Έχουν ανθρώπους γύρω τους και όμως νιώθουν μοναξιά...
Και είναι και άλλοι, που τίποτα δεν τους χαρίστηκε και έχουν στον κήπο τους ένα μόνο λουλούδι και για αυτούς είναι ο παράδεισος!
Έχουν τα απαραίτητα για να επιβιώνουν και όμως νιώθουν πληρότητα!
Κρυώνει το κορμί τους από την παγωνιά μα η καρδιές τους είναι τόσο ζεστές!
Έχουν ένα και αυτό το ένα το μοιράζονται με τόση χαρά!
Πόσο τους θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους! Πόσα πολλά έχουν να μας πουν αυτοί οι άνθρωποι και πόσο μεγάλο σεβασμό αξίζουν από όλους εμάς!
Αν για λίγο παίρναμε τη ζωή τους, πόση αχαριστία Θεέ μου θα νιώθαμε...Πόση ντροπή!
Ευτυχισμένοι είναι τελικά οι άνθρωποι που χαίρονται με αυτά που έχουν και όχι με αυτά που τους λείπουν! Γιατί πάντα θα λείπει κάτι από όλους μας! Ναι από όλους μας!
Από σήμερα κιόλας, ας γεμίσουμε χαρά με αυτά που έχουμε και ας πούμε "ευχαριστώ"!
Έτσι θα γίνουμε σιγά σιγά, θετικοί άνθρωποι και ο θετικός άνθρωπος δεν εγκαταλείπει τις μάχες της ζωής!
Αγωνίζεται και ελπίζει!
